تأثیر کاربرد باکتری بر بهبود عملکرد بتن هوا دار

یکی از روش‌های افزایش دوام بتن و ترمیم ترک‌های موجود در آن، استفاده از روش‌های بیولوژیکی (اضافه کردن باکتری به آب اختلاط بتن) است. تحقیقات نشان داده است، بتن‌های حاوی باکتری، دارای pH بالا، منافذ با اندازه ی نسبتا کوچک (کمتر از        1/0میکرو متر) و محیطی تقریبا خشک هستند؛ بنابراین اگر محیط کشت حفاظت نشده باشد، در بلند مدت باکتری دوامی در بتن نخواهد داشت. یکی از این راه کارهای محافظت از باکتری در بتن، ایجاد حباب‌های هوا است که برای اولین بار در این مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد. باکتری‌ها وارد منافذ هوا می‌شوند و در آن جا به فعالیت خود ادامه می‌دهند. در این مقاله با در نظر گرفتن درصدهای متفاوت هوا، میزان تأثیر هوا دار بودن بتن در فعالیت باکتری‌ها، مورد سنجش قرار می‌گیرد. بدین منظور از 6طرح اختلاط با درصدهای متفاوت هوا استفاده می‌شود که نیمی از آنها حاوی باکتری است. پس از ساخت، نمونه‌ها به دو دسته تقسیم شده و در دو محیط متفاوت به مدت 28روز عملآوری می‌شود. هدف، بررسی عمق کربناسیون است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد حباب‌های هوای ایجاد شده در بتن، کارایی باکتری را بالاتر برده و با کاربرد باکتری در بتن هوا دار و قرار دادن آن در کنار منبع کلسیم، عمق کربناسیون کاهش می‌یابد.